วันอังคารที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2568

ขับรถมาเป็นปี ลืมกุญแจ

 ไม่รู้ว่าจะขึ้นต้นอย่างไรดี คือว่าเมื่อวานนี้ขับรถไปซื้อของตอนเย็น

อ้อก่อนหน้านั้นไปกายบำบัด ก่อนนั้นไปคุยธุระเรื่องของการเสียภาษี

และไปซื้อของใส่ตู้เย็น

ขณะเดินซื้อของอยู่

ก็มีประกันรถโทษหา

นัดพรุ่งนี้...สิบเอ็ดโมงเพื่อมาดูว่ารถเราเดือนหน้า

ประกันจะหมดและเราต้องการเปลียนบริษัทประกันที่ดีและถูกกว่า

 

เสร็จจ่ายของไป 50 เหรียญ

 

ตอนเดินกำลังจะพ้นประตูร้านก็เจอเพื่อนที่ทำงาน

 ก็คุยๆเสร็จเราเดินเอาของไปใส่ท้ายรถ

กดเปิดท้ายและเปิดล็อคประตูเสร็จ

เก็บๆของเข้าท้ายเสร็จแต่เผลอ

วางกระเป๋าที่มีทุกอย่างอย่ในนั้นไว้กับข้าวของในท้ายรถด้วย

ซวยล่ะที่นี่... ดีว่ากดเปิดประตูไว้...ก็เข้าไปดูๆว่ามีทางลัดตรงไหนพอเปิดท้ายรถได้บ้าง

 

 

คือเรารู้นะว่าทางลัดมันอยู่ที่เบาะหลัง แต่ด้วยความที่ตกใจ

เสียสติบอกตรงๆ เลยไม่รอบคอบดูให้ดีๆ

 

สุดท้ายมองหาคนช่วย กวาดสายตาไปรอบๆ ก็เจอคนหนึ่งดูสุภาพ

และขับรถยี่ห้อเดียวกับเรา

 

เราเดินตรงไปหาและยิ้มให้กับ   ผู้ชายคนนั้นฮ่า

ผู้ชายคนนั้นลดกระจกแล้วยิ้มตอบเรา...

 

เราไม่รอช้าแม้แต่วินาทีเดียว รีบขอความช่วยเหลือทันทีโดยไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามคิดมาก

คือที่ลานจอดรถใหญ่มากๆมีรถและผู้มาซื้อข้าวของกว่าร้อยคน สองร้อยคน

หากบอกว่าเป็นที่ไหนทุกคนต้อง...อ้ออืมส์...ทราบทันที่

 

ทุี่สุดเราก็เปิดท้ายรถเอากระเป๋าและกุญแจมาได้สำเสร็จ

ทุกครั้งเราระวังมากๆแต่วันนี้พลาดจนได้ นี้เป็นครั้งแรก

และหวังว่าคงไม่ลืมมันอีกเป็นครั้งที่สอง 




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น